Schilderijen

Luc Maes: schilderen als manier van leven

In de filmwereld staat “The Method” als prototype voor een acteerstijl, ontsproten uit de visie van theatergoeroe Lee Strasberg, waarbij de manier van spelen en het inlevingsvermogen van de acteur het resultaat zijn van een perfectionistische toewijding en uiterste vereenzelviging met het thema. Getransporteerd naar de beeldende kunst kan men stellen dat de schilderstijl van Luc Maes – een landschappelijk geïnspireerde beeldtaal die de oneindige souplesse van de verf en de spanningskracht tussen motief, compositie en picturale materie wil benadrukken – als het ware geconcipieerd is volgens de beste tradities van “The Method”.

Refererend aan de uitspraak van T.S.Eliot dat “originaliteit niets anders is dan een afwijking van de traditie, waarbij iets van het oude altijd in het nieuwe behouden blijft” en het gegeven dat kunstenaars bovendien elkaar vaak de hand reiken over de kloof van de eeuwen heen, werkt ook Luc Maes in deze kunsthistorische continuïteit. Doch is hij zich terdege bewust van de verworvenheden van de moderne schilderkunst en schept hij een oeuvre dat getuigt van variaties van eigenheid en individualiteit.

Luc Maes schildert van binnenuit. Zijn meest recente schilderijen zijn gebaseerd op een Zwinwandeling. Dit landschappelijk geïnspireerd motief wordt verwerkt tot een met tekens, spatten, kleurvakken en een onontwarbaar kluwen van lijnen en vegen beladen schilderij, vol van sporen van het paletmes waarmee de verf er als het ware in getatoeëerd is en waardoor de atmosfeer van de kleur en de beweeglijkheid van het verfoppervlak centraal komen te staan. Door deze dynamische, aangrijpende en meeslepende schildertrant, door de magnetische werking en substitutie van kleur worden zowel de transpositie van de eigen specifieke beleving en ervaring tot ijzersterke steekhoudende beeldtaal (waarin toegepaste techniek, stijl en persoonlijkheid van de kunstenaar net meer als afzonderlijke elementen te distilleren zijn) als het elementaire verschil tussen beeldactie en beeldwaarneming, tussen dichtbij en veraf, ontrafeld. Deze schilderijen mogen dan ontstaan zijn uit een action painting, uit een vibrerende en emotioneel gedreven penseelzetting die van dichtbij duidelijk zicht- en herkenbaar is, doch wie enige stappen terugzet, neemt uiteindelijk de beeldvoorstelling waar. In deze fysieke kracht reflecteert het verlangen van de kunstenaar om de beschouwer deelgenoot te maken en te laten zien hoe ver hij kan gaan in de verwerking van een natuurfragment. Trouwens een goed gemaakt schilderij biedt altijd een punt aan waar deze twee perspectieven samenvallen op een wijze die de coherentie van het geheel voelbaar maakt.

Hartstocht voor het perpetuum mobile van de natuur en hartstocht voor de zuivere schilderkunst ontmoeten elkaar hier als een manier van leven, waarbij ‘The Method’ als onzichtbare superlijm fungeert die de passies met elkaar verbindt.

Freddy Huylenbroeck

Idplusart Hamme

2005-09-03